کود سولفات منیزیم مایسا

کود سولفات منیزیم مایسا

Mysa magnesium sulfate fertilizer

کود سولفات منیزیم مایسا حاوی سولفات، نیترات و فسفات است که برای انواع گیاه زراعی، باغی و گلخانه ای بکار برده می­شود. شامل 16 درصد منیزیم و 32 درصد گوگرد است و کاملاً در آب حل می­شود. با وجود عناصر ریز مغذی موجود در این کود به فرم کلات EDTA، عناصر موجود در این کود از سرعت جذب بالایی بر خوردار است. این کود را همراه با آب آبیاری در مخزن های آب آبیاری بارانی و قطره ای حل می­کنند و یا بصورت محلول پاشی روی گیاهان اسپری می­کنند.

منیزیم موجود در این کود عنصر اصلی ساخت کلروفیل است و نقش مهمی در فعال کردن سیستم آنزیمی، فرایند فتوسنتز، متابولیسم کربوهیدرات­ها، انتقال فسفر و افزایش مقاومت دیواره سلولی ایفا می­کند. کود سولفات منیزیم مایسا جوانه زنی بذر را تسریع می­کند، میزان پروتئین و عملکرد گیاه را افزایش می­دهد. عنصر اصلی در پر شددن  دانه گیاهان، فسفر است که فتوسنتز را تقویت می­کند و وزن هزار دانه و همچنین کمیت و کیفیت روغن بذرهای روغنی را افزایش می­دهد.

کود سولفات منیزیم بدلیل داشتن دو عنصر مهم منیزیم و گوگرد در مراحل اولیه رشد، استفاده می­شود و رشد گیاه را بهبود می بخشند.

کود سولفات منیزیم را برای درختانی همچون زیتون، کیوی، مرکبات، پسته، انگور، سیب و ... استفاده می کنند. برنج، حبوبات، گندم آبی، گوجه فرنگی، پیاز و سیب زمینی، نیز از جمله محصولات زراعی هستند که از کود سولفات منیزیم برای آن­ها استفاده می­شود.

با این مقدمه، در ادامه می خواهیم به جزییات بیشتر این کود و خصوصات آن بپردازیم.

سولفات منیزیم چیست؟

سولفات منیزیم (با فرمول شیمیایی MgSO4) از ذرات محلول در آب، خالص و کریستال تشکیل می شود تا کمبودهای منیزیم در گیاهان را جبران کند. این کود حاوی بیش از 16 درصد اکسید منیزیم و 32 درصد گوگرد است و از آنجایی که محلول در آب است می­توان آن را از طریق محلول پاشی روی برگ استفاده کرد. PH بین 5/5 تا 5/77.5 دارد و اندازه کریستال های سفید آن کوچکتر از 2 میلی متر است.

منیزیم و گوگرد، دو ماده معدنی طبیعی که از اجزای اصلی نمک اپسوم یا سولفات منیزیم هستند. به گیاهان کمک می­کند تا با بازده بالاتر و شکوفه­های بیشتری رشد کنند. منیزیم با کمک به جوانه زدن بذور، افزایش تولید کلروفیل و بهبود جذب فسفر و نیتروژن، محیط مساعدی برای رشد گیاهان ایجاد می­کند. گوگرد همچنین یکی از عناصر اصلی در رشد گیاه است که در تولید ویتامین­ها نقش موثری دارد.

مانند همه مواد مغذی ثانویه (کم مصرف)، گیاهان برای رشد به مقدار زیادی منیزیم احتیاج ندارند، اما عدم وجود ماده مغذی باعث توقف رشد می­شود. کود مایع سولفات منیزیم مایسا باعث می­شود که کمبود منیزیم در کاشت یا در هر زمان از فصل رشد اصلاح شود.ن

کاربرد سولفات منیزیم در گیاهان

سولفات منیزیم نمکی غیرآلی است. اغلب از آن به عنوان نمک اپسوم به شکل هپتاهیدرات سولفات (اپسومیت) یاد می­شود. کود سولفات منیزیم مایسا منبع بسیار خوبی از منیزیم است که اغلب از آن به عنوان "نیروگاه فتوسنتز" یاد می­شود. منیزیم برای رشد و سلامت گیاه حیاتی است. زیرا در متابولیسم کربوهیدرات­ها نقش دارد. استفاده از آن به دلیل نقش آن در امکان ایجاد فتوسنتز، با سبز شدن سریع گیاه همراه است زیرا باعث تولید کلروفیل که رنگدانه سبز گیاه است، می شود. از سولفات منیزیم می­توان برای افزایش میزان منیزیم یا گوگرد در خاک استفاده کرد و همچنین می­توان محلول پاشی آن را در محصولاتی مانند سیب زمینی، گل رز، گوجه فرنگی، درختان لیمو، هویج و فلفل انجام داد. مزیت استفاده از سولفات منیزیم نسبت به سایر اشکال منیزیم مانند آهک دولومیتی، حلالیت بالای آن است. این خاصیت باعث می­شود یک ترکیب بسیار مناسب برای محلول پاشی باشد. محلول سولفات منیزیم نیز در مقایسه با نمک­های قلیایی منیزیم موجود در سنگ آهک تقریبا خنثی است. این بدان معناست که استفاده از سولفات منیزیم به میزان قابل توجهی pH خاک را تغییر نخواهد داد.م

منیزیم

منیزیم یکی از اجزای اصلی کلروفیل است. بدون منیزیم، گیاه نمی­تواند کلروفیل تولید کند و فتوسنتزی انجام نمی­شود. منیزیم همچنین در انتقال و تولید قندها، نشاسته­ها، چربی­ها و روغن­های موجود در گیاه نقش دارد. این بدان معنی است که کمبود منیزیم باعث می­شود نشاسته و قند میوه­ها و سبزیجات از بین برود و دانه­های روغنی عطر و طعم خود را از دست بدهند.خوشبختانه منیزیم در گیاهان متحرک است، این بدان معناست که اصلاح کمبود در اسرع وقت باعث ادامه رشد طبیعی گیاه می­شود. با این حال، آزمایش خاک قبل از کاشت و آزمایش بافت حاصل از برداشت قبلی برای تعیین میزان و جذب منیزیم ایده آل است. اگر کمبود منیزیم را کشف کنید، کود سولفات منیزیم به راحتی با سایر مواد مغذی قابل استفاده است تا به سرعت اصلاح شود. کمبود منیزیم باعث توقف و کاهش بازدهی می­شود. کود منیزیم دار باعث می­شود:

·       تولید کلروفیل تقویت شود.

·       تولید و انتقال قندها، نشاسته­ها، روغن­ها و چربی­ها را افزایش دهد.

·       در تمام طول فصل رشد می توان از آن استفاده کرد.

·       با سایر مواد مغذی به راحتی قابل استفاده باشد.

نقش منیزیم در محصولات زراعی 

منیزیم (Mg) یرای تمامی گیاهان مورد نیاز است تا به انرژی خورشید برای رشد و تولید از طریق فتوسنتز کمک کند. فتوسنتز در کلروفیل (رنگدانه سبز گیاهان) صورت می گیرد و منیزیم، اتم اصلی مولکول کلروفیل است که هر مولکول حاوی 6.7 درصد منیزیم است. منیزیم نقش مهمی در فعالسازی آنزیم های درگیر در تنفس، فتوسنتز و سنتز اسید نوکلئیک دارد. این ماده به متابولیسم فسفات کمک می کند و به عنوان حامل ترکیبات فسفات از طریق گیاه عمل می کند. منیزیم انتقال کربوهیدرات ها (قندها و نشاسته ها) را تسهیل می کند و تولید روغن و چربی را افزایش می دهد. 

علائم کمبود منیزیم

در گیاهانی که از کمبود منیزیم رنج می برند برگ های پیرتر، کلروز بینابینی (رگبرگ ها سبز تیره با مناطق زرد بین آن ها) را نشان می دهند. این برگ های زرد یا کلروتیک نواحی لکه ای از بافت مرده را ایجاد می کند و لبه های برگ آن پیچ می خورد. از آنجا که منیزیم در گیاه متحرک است، برگ های پایین یا پیر همیشه تحت تأثیر قرار می گیرند.منیزیم (Mg)، به عنوان یک عنصر معدنی ضروری برای گیاهان و میکروب ها، می تواند تأثیرات غیرمستقیم و همچنین مستقیم بر مقاومت در برابر بیماری ها داشته باشد. تغذیه متعادل برای بیان مقاومت در برابر بیماری بسیار مهم است. زیرا تغذیه بخشی از یک سیستم وابسته با ظرافت متعادل تحت تأثیر ژنتیک گیاه و محیط است. کمبود یا مقدار بیش از حد منیزیم می تواند طیف گسترده ای از عملکردهای فیزیولوژیکی را تحت تأثیر این فرآیندهای مرتبط قرار دهد.به دلیل مشارکت در طیف وسیعی از عملکردهای عمومی فیزیولوژیکی، گزارشات کمتری از اثر منیزیم یا مازاد آن بر بیماری گیاه وجود دارد. توانایی منیزیم در تعریف و یا مخالفت با سایر مواد معدنی می تواند در واکنش های مختلف بیماری به منیزیم در شرایط مختلف محیطی ایجاد شود. پاتوژن های بیماری زای پژمردگی فوزاریوم در صورت وجود مقدار کافی منیزیم، شدت کمتری دارند و منیزیم باعث افزایش مقاومت بافت ها در برابر تخریب توسط برخی از آنزیم های پاتوژن های بیماری زا می شود. در مقابل، میزان بالای منیزیم که با جذب کلسیم تداخل دارد، ممکن است شیوع بیماری هایی مانند لکه باکتریایی گوجه فرنگی و فلفل یا پوسیدگی غلاف بادام زمینی را افزایش دهد. مدیریت تغذیه منیزیم برای کاهش بیماری، در تعادل با سایر مواد معدنی، ابزاری کم مصرف برای کنترل بیماری است.

گوگرد

گوگرد یک ماده مغذی ضروری است که برای سنتز بسیاری از متابولیت ها لازم است. جذب سولفات، جذب اولیه و ثانویه، بیوسنتز، ذخیره سازی و استفاده نهایی از ترکیبات حاوی گوگرد (S) به حرکت زیاد بین اندام ها، سلول ها و اندامک ها احتیاج دارد. بنابراین سیستم های حمل و نقل کارآمد ترکیبات حاوی گوگرد از طریق موانع داخلی یا غشای پلاسما و غشاهای اندامک ها، مورد نیاز است.

گوگرد یکی از شش عنصر مغذی مورد نیاز گیاهان است و در اسیدهای آمینه سیستئین و متیونین و در انواع متابولیت ها یافت می شود. گوگرد به عنوان بخشی از مولکول سیستئین، گروه گوگرد، تیول نامیده می شود و برای فرآیند های اکسیداسیون بیولوژیکی مناسب است. گوگرد برای رشد و عملکرد گیاه ضروری است. سولفات جذب شده توسط ریشه منبع اصلی گوگرد برای رشد است. اما علاوه بر این، گیاهان قادر به استفاده از گازهای گوگرد جذب شده توسط اندام های هوایی هستند. گوگرد برای ساختار پروتئین ها و عملکرد آنزیم ها بسیار مهم است و نقش مهمی در دفاع از گیاهان در برابر تنش ها و آفات دارد.

متابولیت های گوگرد مانند گلوتاتیون باعث محافظت از گیاهان در برابر استرس اکسیداتیو و فلزات سنگین می شود. ترکیبات ثانویه گوگرد (به عنوان مثال گلوکوزینولات ها، پپتیدهای γ-گلوتامیل و آلیین ها)، فیتوآلکسین ها، پروتئین های غنی از گوگرد (تیونین ها)، رسوب گوگرد و انتشار ترکیبات گوگرد فرار، ممکن است مقاومت در برابر عوامل بیماری زا و گیاهخواران را ایجاد کند. گونه های گیاهی از نظر گوگرد تا حد زیادی متفاوت هستند و تغذیه مناسب و متعادل گوگرد برای تولید، کیفیت و سلامتی آن ها بسیار مهم است. جذب گوگرد و نیتروژن به شدت با هم مرتبط هستند و کمبود گوگرد در گیاهان را می توان با نسبت نیتروژن به گوگرد بافت گیاه تشخیص داد. در اکوسیستم های کشاورزی با استفاده از کودهای گوگردی به راحتی می توان کمبود گوگرد در خاک را اصلاح کرد که علاوه بر این از اثرات جانبی منفی محیطی مانند نشت نیترات به آب زهکشی جلوگیری می کند. برای تثبیت نیتروژن، گوگرد به باکتری های ریزوبیا موجود در حبوبات مورد نیاز است. به طور کلی، محصولات زراعی به اندازه فسفر گوگرد را از بین می برند. یون سولفات، SO4، شکلی است که در درجه اول توسط گیاهان جذب می شود.

سولفات محلول است و با شستشو به راحتی در خاک از بین می رود. از آنجا که سولفات به داخل خاک شسته می شود، در زیر خاک های سنگین تر (محتوای رس بالاتر) تجمع می یابد. به همین دلیل، آزمایش گوگرد در سطح خاک برای پیش بینی در دسترس بودن گوگرد در طول یک دوره رشد طولانی مدت غیرقابل اعتماد است. بسیاری از خاک های شنی با بافت درشت، مواد شنی کم و مواد معدنی و لجنی برای تولید محصول کمبود گوگرد دارند. بسیاری از خاکهای اسیدی حاوی سولفیدهای فلزی هستند که در اثر هوازدگی گوگرد آزاد می کنند. گیاهان در اکوسیستم های طبیعی به طور کلی دارای منبع گوگرد کافی هستند که بخشی از آن از ورودی های گوگردی جوی سرچشمه می گیرد. انسان و حیوان برای جبران کاهش گوگرد از گیاهان استفاده می کنند و تغذیه گوگرد گیاهی تأثیر تعیین کننده ای بر کیفیت غذا دارد. برخی از ترکیبات ثانویه گوگرد به عنوان داروهای گیاهی اهمیت دارند. رژیم متعادل گوگرد در تغذیه حیوانات ضروری است و کمبود آن بر تولید پشم گوسفند تأثیر منفی می گذارد. اگرچه گوگرد بیش از حد ممکن است باعث کمبود مس یا سلنیوم در دام شود.

علائم کمبود گوگرد در گیاهان

·       رنگ پریدگی و زردی برگ های جوان و قسمت های انتهایی گیاه

·       کاهش رشد برگ و گیاه

·       ایجاد رنگدانه های بنفش و قهوه ای قرمز روی برگ های جوان و پیر

·       نازک شدن ساقه ها و برگ ها

·       تجمع نیترات در گیاهان که برای انسان و دام مضر هستند.

مقدار و روش استفاده از کود سولفات منیزیم

در صورت کمبود منیزیم می توان سریعا گیاه را با محلول پاشی منیزیم به رشد عادی خود بازگرداند. بدلیل اینکه منیزیم عنصری متحرک در گیاه است و براحتی می توان کمبود آن را جبران کرد. کود سولفات منیزیم را در زمان شخم به همراه سایر کودها به خاک اضافه می کنند. در باغات میوه زمان مصرف این کود بهتر است اواخر اسفند باشد و توسط آبیاری صورت گیرد. برای سبزیجات نیز در مرحله تولید نشا و در گیاهان زراعی حدود 30 روز پس از سبز شدن از این کود استفاده می کنند. با نزدیک شدن بهار، برخی از باغداران با تجربه، استفاده از محلول سولفات منیزیم را به عنوان یک روش ارزان برای شروع یا بهبود باغ خود توصیه می کنند. سولفات منیزیم، به جوانه زدن بذرها کمک می کند، رشد گیاهان را تقویت می کند، گل بیشتری تولید می کند، تولید کلروفیل را افزایش می دهد و باعث جلوگیری از آفات، مانند حلزون ها و دیگر عوامل بیماری زا می شود. همچنین مواد مغذی حیاتی را برای تکمیل کود فراهم می کند.اگر گیاهان دچار کمبود ماده مغذی خاصی شوند، نشانه های آن در گیاه قابل مشاهده است. اگر برگ های گیاه در سراسر گیاه زرد شود، می تواند نشانه نیاز آن ها به سولفات بیشتر باشد. اگر برگ های پایین بین رگ ها زرد شوند (یعنی رگبرگ ها سبز بمانند)، ممکن است به منیزیم بیشتری احتیاج داشته باشند.

برخی از اختلالات مغذی ممکن است شبیه به هم باشد. بنابراین تولیدکنندگان می توانند از خاک نمونه برداری کنند و آن را به آزمایشگاه بافت خاک ارسال کنند یا اگر متوجه مشکلی شوند، می توانند یک گیاه را برای تشخیص آزمایش کنند.منیزیم و گوگرد از مواد مغذی ضروری هستند. اگرچه منیزیم و گوگرد به طور طبیعی در خاک وجود دارد، اما با شرایط مختلف، از جمله استفاده زیاد از زمین کشاورزی بدون تقویت آن، میزان آن کاهش پیدا می کند. اما برخلاف اکثر کودهای تجاری که با گذشت زمان در خاک انباشته می شوند، سولفات منیزیم پایدار نیست بنابراین نمی توانید بیش از حد از آن استفاده کنید.باغبان ها می توانند سولفات منیزیم را با کود مخلوط کنند و ماهانه به خاک آن ها اضافه کنند، یا اینکه می توانند یک قاشق غذاخوری را با یک گالن آب و هر دو هفته یکبار روی برگ اسپری کنند. سولفات منیزیم بطور منظم توسط تولیدکنندگان تجاری در سراسر جهان استفاده می شود. آزمایش های انجمن ملی باغبانی تأیید می کند که گل های رز با سولفات منیزیم گل های بیشتری تولید می کنند و همچنین باعث می شود گیاهان فلفل بزرگتر از گیاهانی شوند که فقط با کود تجاری تغذیه می شوند.

در اینجا چند نکته دیگر برای استفاده از سولفات منیزیم در باغ ذکر شده است:·      

• گیاهان خانگی: 2 قاشق غذاخوری در هر گالن آب. گیاهان را ماهیانه تغذیه کنید.·      
• گل رز: 1 قاشق غذاخوری در هر فوت قد گیاه در هر گیاه. هر دو هفته استفاده کنید همچنین نیم فنجان را در پایه ساقه های گل دهنده اضافه کنید تا رشد سالم پایه جدید تحریک شود. بوته های کاشته نشده را در 1 فنجان سولفات منیزیم به ازای هر گالن آب خیس کنید تا به بهبود ریشه ها کمک کند. در زمان کاشت به هر گودال کاشت یک قاشق غذاخوری سولفات منیزیم اضافه کنید.
• بوته ها (گیاهان همیشه سبز): 1 قاشق غذاخوری در هر 9 فوت مربع. هر 2-4 هفته یکبار روی ناحیه ریشه قرار دهید.     
• چمن ها: به ازای هر 1250 فوت مربع 3 پوند با پخش کننده استفاده کنید یا آن را در آب رقیق کرده و با سمپاش استفاده کنید.      
• درختان: 2 قاشق غذاخوری در هر 9 فوت مربع استفاده کنید. سالانه 3 بار از منطقه ریشه استفاده کنید.      
• باغ جدید: 1 فنجان در هر 100 فوت مربع بپاشید. قبل از کاشت آن را با خاک مخلوط کنید.