ویفر موزی لینا مدل الی40 گرمی

ویفر موزی لینا مدل الی40 گرمی

Lina Banana Wafer 40 gr

گروه صنعتی لینا در سال ۱۳۸۰ با هدف بهبود در کیفیت صنعت ذرت حجیم شده (اسنک ذرت) و ارائه محصولات جدید مطابق با استانداردهای ملی و بین المللی به بهره برداری رسید.

این شرکت در زمینه تولید فرآورده های ذرت حجیم شده موفق گردیده برای اولین بار در ایران اسنک ذرت با رنگ طبیعی و با روغن بدون ترانس و برای اولین بار در جهان اسنک ذرت با خواص پروبیوتیک (پرولینا) را تولید و به بازار عرضه نماید. گروه صنعتی لینا اسنک ذرت را به کشورهای مختلف جهان منجمله کانادا، بحرین، آذربایجان، پاکستان، ارمنستان، عراق، افغانستان، قطر و امارات صادر می کند و تا کنون موفق به دریافت گواهینامه های سیستم مدیریت کیفیت ISO9001-2008، سیستم مدیریت مبتنی بر قواعدHACCP، سیستم مدیریت ایمنی غذا ISO22000-2005 از TUVNORD و گواهینامه R&D از سازمان صنایع و معادن و همچنین گواهینامه نشان حلال از اتاق بازرگانی به خاطر تولید اسنک ذرت با رنگ طبیعی و روغن بدون ترانس شده است.

ویفر نوعی از بیسکویت ترد، شیرین، بسیار نازک و خشک است که اغلب برای تزئین بستنی استفاده می‌گردد. ویفرها همچنین بصورت شیرینی به همراه کرم‌های با طعم خامه که در بین آن است نیز درست می‌شوند.
ویفر نوعی بیسکوئیت ساندویچی سیم‌بر با بافت باز، ترد و شکننده است که دارای انواع مختلفی می‌باشد، در تولید این فرآورده از آرد، شکر، روغن، شیر خشک، نمک، لسیتین، امولسیفایر، و اسانس‌هایی مانند موز، پرتقال، شکلات و آب استفاده می‌شود و شامل دو قسمت نان ویفر و مغزی می‌باشد.
ویفرهای اولیه که به آن‌ها «ویفل» می‌گفتند، بیشتر شبیه کیک‌های گرد صبحانه بود. هلندی‌ها و انگلیسی‌ها، خمیر بسیار نازکی از ویفر را درون یک وسیله انبرمانند گرد که قطری حدود 7 تا 10 سانتی‌متر داشت، پهن و پس از فشردن قاشقک‌های انبر روی یکدیگر و قرار دادن آن درون تنور داغ، بیسکویت ترد و نازکی به نام «ویفل» را درست می‌کردند اما ویفل‌های سنتی کم‌کم با افزودن انواع طعم‌های میوه اوایل قرن 16، شکل تازه‌تری به خود گرفت و با نام ویفر به مردم سراسر دنیا شناسانده شد.
هدف اولیه از تولید ویفر، ایجاد طعم و شکل جدیدی از خوراکی‌هایی بود که مردم می‌توانستند همراه چای یا قهوه عصرانه‌شان بخورند. مثلا فرانسوی‌های قرون وسطی برای بهتر کردن طعم ویفر، از عسل به جای شکر استفاده می‌کردند یا اینکه با استفاده از روغن‌های مختلف و کم و زیاد کردن میزان آن، حالت شکنندگی ویفر را افزایش می‌دادند و همین کار باعث افزایش علاقه بیشتر بچه‌ها به این خوراکی خوشمزه می‌شد.