پلی استیشن 4 چین (playstation4)

پلی استیشن 4، سریع، خشن، قدرتمند هر روز یک گوشی جدید، یک تبلت جدید و یک لپ تاپ نو. خوشبختانه کنسولهای بازی این گونه نیستند. در 18 سالی که از تولد نخستین پلی استیشن میگذرد، امسال تازه شاهد به بازار آمدن نسل چهارم از این خانواده بودیم. این درست برخلاف پدیده ای مثل گوشی تلفن همراه است. قطعا اگر پلی استیشن 1 را پدر بدانیم، پلی استیشن 4 نتیجهی این خانواده است. نتیجه ای که با کوله باری از تجربه ساخته شده و سونی هرچه داشته، سخاوتمندانه به آن بخشیده است. هرچه داشته را به آن بخشیده، تا ادامهی پلی را بسازد که شیفتگان بازیهای دیروز را به بازی کنهای خوشبخت امروزی متصل میکند. سخت افزار، طراحی، عملکرد هیچ وقت سنگهای مونولیتی که فضانوردان آپولو از ماه به زمین آوردهاند را دیدهاید؟ Playstation 4 به طرز غریبی شبیه به آنها ساخته شده. مشکی، زمخت و تیز. هرچند که در ظاهر این طور است، ولی PS4 با قطر 53 میلی متر، کاملا باریکتر از نخستین نسخهی PS3 و نسخهی سال 2012 آن ساخته شده است. این کنسول تنها 15 میلی متر قطورتر از نسخهی سوپر اسلیم PS3 است. بعلاوه با وزن 2.8 کیلوگرم، کمی بیشتر از نصف PS3 نخستین وزن دارد و البته 600 گرمی هم از آخرین نسخهی PS3 سنگینتر است. اگر PS4 سنگی از کرهی ماه باشد ، رقیب اصلی آن یعنی Xbox One، قطعا مریخی است. PS4 ظریفتر، کوچکتر، سبکتر و باریکتر ساخته شده تا در زیر تلویزیون ظاهری دلنشین تر داشته باشد. در حقیقت Xbox One حدود 10 درصد نسبت به مدل قبلیاش یعنی Xbox 360 بزرگتر شده است. مایکروسافت برای این بزرگ سازی دلیل خوبی داشته. سیستم کولینگ یا همان خنک کنندگی 360 اندکی ناکارآمد نشان می داد. این بزرگتر کردن جعبه در جهت کمک به سیستم کولینگ بوده است. با این حال Xbox 360 با قوسهایی که داشت از نظر زیبایی در سطح بالاتری قرار میگرفت. از نظر ظاهری، PS4 گویی میخواهد یک پیغام را به مخاطب منتقل کند. "من یک اسباب بازی نیستم!" درست است که به هر صورت PS4 وسیله ای برای بازیست، ولی با گوشه های تیز و رنگ مشکی، چنان ظاهر جدی به خود گرفته، که سخت بتوان آن را وسیله ای برای بازی کودکان دانست. اساسا گویی این کنسول از چهار قطعه درست شده است. اگر آن را عمودی بر روی میز قرار دهیم، دو قطعه در بالا و دو قطعه در پایین دارد. دست کم با ظاهر خشکش میتواند در زیر میز تلویزیون شما، در کنار سیستم صوتی و هرچه که در آن حوالی دارید، نظر همگان را کاملا به خود جلب کند. اما از همه ی این ها که بگذریم، PS4 زشت نیست. نکته ای که باعث میشود بابت آن سونی را تحسین کنیم، این است که این بار ظاهر PS4 را از لوگو و برچسبهای خیلی زیاد و متنوع خالی کرده است. کنسول را که به صورت عمودی بر روی میز قرار دهیم، تنها لوگوهایی که میتوان بر روی دستگاه دید، شامل لوگوی نقره ای رنگ خود پلی استیشن در قسمت کناری قطعهی بالا سمت راست، لوگوی سونی در روبروی قطعهی بالا سمت راست و دو PS4 در بغل و روبروی دو قطعهی پایینی میشوند. طبق همین رویه، حتی دکمه های پاور و دیسک اجکت نیز نسبتا مخفی قرار گرفتهاند تا احتمالا در نگاه اول اصلا متوجه آنها نشوید. اگر دستگاه را به صورت افقی بر روی میز قرار دهیم، گویی کاملا به صورت دوطبقه ساخته شده است. بین طبقات شیارهایی قرار دارد که در آن جا میتوان دو پورت USB 3.0 را مشاهده کرد. همچنین شیار بارگزاری مکشی دیسک بلوری هم همان جا در سمت چپ قرار دارد و البته در نگاه اول غیر قابل مشاهده است. دکمه های پاور و دسک اجکت نیز بین آنها قرار گرفته است. این شیار بین طبقات دور تا دور بدنه ادامه پیدا کرده تا به خوبی پنهان کنندهی سیستم تهویه نیز باشد. عمدهی قسمت پشتی دستگاه به پنجره های تهویه اختصاص یافته است. به جز یک ردیف در یک قطعه که در آن جا شاهد پورت HDMI، Digital Out، Ethernet و کابل دوربین هستیم. خوشبختانه سونی آداپتور برق را داخل خود دستگاه قرار داده تا دیگر آن آداپتور خارجی آجر مانند همیشه دست و پا گیر را نداشته باشید. ورودی پاور در همان قسمت پشتی بر روی قطعهی بغلی قرار دارد. از نظر اتصالات بیسیم نیز PS4 ازWiFi و Bluetooth 2.1 پشتیبانی میکند. به دلیل معماری سخت افزاری پیچیده ای که همراه PS3 شده بود، در تمام طول عمرش همواره یک کابوس برای برنامهنویسان ثالث بازیها باقی ماند. سونی برای اینکه از تکرار آن فاجعه جلوگیری کند، از پردازندهی هشت هسته ای X86 AMD Jaguar و پردازندهی گرافیکی Radeon بر روی PS4 بهره برده تا بازی سازی برای آن مقدار زیادی شبیه به کامپیوتر شود و بدین ترتیب برنامه نویس های ثالث بازی، برای این کار بیشتر ترغیب شوند. با این حال سونی پا را از این فراتر گذاشته و این بار 8 گیگابایت حافظهی رم GDDR5 را با کنسول همراه کرده است. این یعنی کاملا بیشتر از PS3 و البته کاملا قدرتمندتر از Xbox One. این حافظهی گران قیمت باعث میشود که در طی سالهای آینده، PS4 همچنان کنسولی بسیار خوب باقی بماند و عمر زیادی داشته باشد. به طور کلی، طبق ادعای سونی، PS4 تا 10 برابر از PS3 قدرتمندتر است. PS4 و Xbox One از پردازندههایی به غایت شبیه به هم بهره میبرند. بعلاوه، از APU جهت ادغام CPU و GPU استفاده می کنند. ظاهرا که سرعت پردازشی PS4 با اختلافی 400 مگاهرتزی نسبت به Xbox 1 بیشتر است و به 2 گیگاهرتز میرسد. به هر صورت سوییچ به پردازندهی AMD برای هر دو اتفاق مهمی محسوب میشود. صد البته AMD هم از خوشحالی در پوست خود نمی گنجد. گرافیک به کار رفته در Xbox One قدرتی معادل کارت گرافیکی Radeon HD7000 با 8 گیگابایت حافظهی اختصاصی DDR3 و 32 مگابایت eSRAM دارد. این در حالیست که گرافیک PS4 چیزی معادل همین Radeon HD7000 با 8 گیگابایت حافظهی اختصاصی GDDR5 است. عملکرد آنها اصلا مثل هم نیست و PS4 دست کم 50 درصد قدرتمندتر است. در حین عملکرد، PS4 کنسول نسبتا کم سر و صدایی است و تا حدودی گرم میشود. البته نه آن قدر گرم و داغ که نگران شوید. تنها مورد منفی که میتوان در این کنسول بازی مشاهده کرد این است که وقتی برای نخستین بار دیسک یک بازی را درون شیار مربوط قرار میدهید، به یکباره صدای خیلی زیادی تولید میشود. تقریبا همان مقدار صدایی که از PS3 Super Slim میشنیدیم. اما خوشبختانه این صداها مربوط به اول کار است و کم کم کاهش مییابد. گیم پد Dual Shock 4 بدون تردید باید گفت که Dual Shock 4 بهترین دستهی بازی است که سونی تا به حال تولید کرده. این دستهی بازی، اصطلاحا Perfect و بدون نقص نیست، ولی در عوض خیلی نزدیک به بی نقص است. در بیشتر موارد، Dual Shock 4 را میتوان نسخهی بهبود یافتهی Dual Shock 3 دانست. دو استیک استاندارد شستی، یک D pad یا همان پد دکمه های جهت دار بر روی قسمت سمت چپ، پد دکمه های عملکردی در سمت راست و چهار دکمه در قسمت بالا همچنان فرم اصلی را تشکیل میدهند. بعلاوه سنسور تشخیص تراز و موتور لرزانندهی Dual Shock 3 با مقداری بهبود حفظ شدهاند. استیکهای شستی اکنون مقداری مقعر با لبههایی برآمده ساخته شدهاند که باعث میشود خیالتان از بابت لیز نخوردن انگشت راحت باشد. این در حالیست که بزرگترین نقطهی ضعف Dual Shock 3 همان استیکهای محدب آن بودند. بنابراین نتیجه میگیریم که سونی به بازخورد مشتریان توجه کرده است. به طور کلی، ساخت Dual Shock 4 کاملا ارگونومیک تر و مدرنتر از Dual Shock 3 است. فراتر از استانداردها، سونی یک سری ویژگیهای اضافی را نیز با این دستهی بازی همراه کرده است. یک اسپیکر، یک تاچ پد بزرگ قابل کلیک، یک ستون نور، دو دکمهی Share و Option به جای دکمه های سنتی Start و Select از آن جمله هستند. هرچند که این آپشن ها خیلی خوب بودهاند، ولی چیز خیلی زیادی به تجربهی گیمینگ شما اضافه نمیکنند. برای مثال اسپیکر موجود بر روی آن صدای زیادی تولید نمیکند و در کل دست کم در بازیهایی که در نخست برای PS4 وجود دارند، خیلی کارآمد نیست. چراغ جلویی هم خیلی شگفت انگیز نیست و تنها با بازیهایی کاربرد دارد که به همراه دوربین PS4 کار میکنند. در غیر آن صورت بلا استفاده است. این دسته در حقیقت قسمتی از سیستم Move را تشکیل میدهد. سونی سعی کرده که با اضافه کردن یک ستون مجهز به دو دوربین که کنار تلویزیون قرار میگیرد مقداری سیستمش را شبیه به Kinect مایکروسافت کند. این دو دوربین هرکدام رزولوشن 1280800 پیکسلی دارند. البته این را در جعبهی PS4 نگذاشته تا مجبور باشید آن را به صورت جداگانه خریداری کنید. احتمالا نخواسته قیمت PS4 از Xbox One بیشتر شود. در سوی مقابل، مایکروسافت کاملا بر روی دستگاه کنترل حرکتی خود یعنی Kinect کار کرده است. اکنون این دستگاه دیگر جزئی جدا نشدنی و ضروری Xbox One شده است. Kinect جدید که Kinect 2.0 نیز نامیده میشود، کاملا پیشرفت کرده و از دوربینهای Full HD به جای VGA بهره میبرد. همچنین از سنسور فروسرخ برای بدست آوردن درکی بهتر از عمق میدان و فاصلهی سوژه تا دوربین استفاده میکند. این Kinect میدان دید خیلی بیشتری را نسبت به مدل پیشین در بر میگیرد و آن قدر دقیق است که میتواند باز شدن دو انگشت از یکدیگر را نیز تشخیص دهد. در ضمن این بار میتواند حرکت تا 6 نفر را تشخیص دهد. ظاهرا که این دستگاه میتواند تا 2 گیگابایت دیتا در ثانیه را آنالیز کند. تاچ پد Dual Shock 4 را میتوان بهترین و مفیدترین افزونهی جدید این دستهی بازی دانست. این تاچ پد میتواند در موقعیتهای مختلف کاملا کاربردی باشد. دکمهی Share هم چیزیست که امروزه برای اتصال به شبکه های اجتماعی کاملا ضروری مینماید. دکمهی Share این دسته در قسمت بالا و بین D Pad و تاچ پد قرار گرفته است. به هر صورت در دنیایی که امروز در آن زندگی میکنیم، به اشتراک گذاشتن موفقیتهایی که در یک بازی کسب کردهایم، میتواند ضروری باشد. به طور کلی باید گفت که بازی کردن با Dual Shock 4 یک تجربهی بی نظیر است. این دستهی بازی کاملا آسان استفاده، پاسخگو، خوش ساخت و البته آشناست. به نظر میرسد این دقیقا همان چیزیست که عاشقان بازی با کنسولهای سونی، از نسل بعدی گیم پد انتظار داشتند. برخلاف Dual Shock 3، نقاط ضعف Dual Shock 4 خیلی کم هستند. متاسفانه بعد از هر 3 یا 4 ساعت استفاده از دستهی بازی، نیاز به شارژ دوبارهی آن خواهد بود. میتوانید دسته را با اتصال از طریق کابل Micro USB به کنسول شارژ کنید. دکمهی Share همهی خوبیها و نقاط قوت PS4 به یک طرف، دکمهی Share بر روی Dual Shock 4 نیز در طرف دیگر. این دکمه به شما اجازهی پخش زندهی بازی از طریق Twitch یا Ustream بر روی اینترنت و البته آپلود کلیپهای 15 دقیقه ای از بازی در حال انجام شما بر روی فیسبوک را میدهد. نکتهی شگفت آور این است که همهی این کارها را خیلی بی نقص انجام میدهد. در هر کجای بازی که باشید، میتوانید با فشردن دکمهی Share، اپلیکیشن پخش را باز کنید. آپشن های آپلود اسکرین شات و ویدیو، بعلاوهی پخش زندهی بازی دیده میشود. شاید Screen Shot کمترین جذابیت را داشته باشد. به صورتی که وقتی دکمهی Share را می فشارید و نگه میدارید، میتوانید عکس صحنههایی از بازی را بر روی فیسبوک یا توییتر آپلود کنید. بعلاوهی یک مسیج در زیر آن. از طریق Upload Video Clip نیز میتوانید قسمتهایی تا 15 دقیقه از بازی خود را انتخاب کنید و با مقداری کراپ کردن و ویرایش آن را بر روی شبکهی اجتماعی آپلود کنید. Live Broadcast یا همان پخش زنده، جذابترینشان است و میتوانید پخش زندهی تمام بازی خود را بر روی اینترنت قرار دهید. حتی صدا و تصویر خود شما نیز از طریق میکروفون و دوربین میتواند در کنار تصویر زندهی بازی کردن شما قرار گیرد. برای بسیاری از بازی کننده ها، دیگر از این بهتر نمیشود و برای ما با این اینترنت لاک پشتی و خسته، چیزی جز حسرت باقی نمی گذارد. به هر صورت دکمهی Share یکی از نقاط قوت بزرگ PS4 است که آیندهی 10 سالهی آن را تحت تاثیر قرار میدهد. نرم افزار بگذارید نکته ای را صادقانه بگوییم، بدون نصب Day One Patch نسخهی 1.5، بر روی PS4 هیچ چیز وجود ندارد. نه سیستم عامل، نه پخش بلوری، نه دسترسی PSN، نه مالتی پلیر آنلاین، نه پلی استیشن استور و نه پخش آنلاین. Day One Patch حدود 323 مگابایتی حجم دارد و پس از دانلود، نصب آن سه دقیقه زمان میبرد. پس از Restart شدن اتوماتیک، دنیایی در مقابل چشمان شما گشایش مییابد. واسط کاربری دسک تاپ جدید PS4، یک ارتقاء جدی و عالی نسبت به واسط کاربری نسبتا گیج کنندهی PS3 به حساب میآید. این واسط کاربری در حقیقت یک سری موزائیکهای مربعی شکل را شامل میشود که با انتخاب هرکدام میتوانید محتوای بیشتر را شاهد باشید. کافیست که برای مثال یک بازی را انتخاب کنید. در این صورت میتوانید شاهد یک Over View که سازندهی بازی به صورت متن، عکس و ویدیو ارائه میدهد یا فعالیتهای اخیر در شبکه های اجتماعی و نیز بازیهای مشابه باشید. در حقیقت وقتی دیسک یک بازی جدید را وارد میکنید، آن بازی به طور کامل بر روی حافظهی 500 گیگابایتی ذخیره میشود و برای همیشه موزائیک آن بر روی دسک تاپ جای میگیرد. مگر اینکه آن را Uninstall کنید. همین منوال در مورد بازیهایی که از PS Store دانلود میکنید هم وجود دارد. وقتی بازیها زیاد میشوند، دسک تاپ واقعا جای شلوغی میگردد. به طرز غیر قابل باوری، Music Unlimited تنها آپشن شما برای پخش موسیقی از طریق PS4 است. بالا آمدن Music Unlimited نسبتا طولانی است و زمان زیادی برای این کار طول میکشد. بعلاوه کار کردن با آن هم همینطور کند و ناروان است. Hulu Plus و Netflix مقداری سریعتر بارگزاری میشوند و تجربهی مرورگری وب با آن نیز چندان تفاوتی با کنسولهای دیگر ندارد. به طور کلی دست و پنجه نرم کردن با محیط وابسطه به کیبورد و ماوس، بدون کیبورد و ماوس میتواند کاملا مشکل باشد. حتی با وجود تاچ پد باز هم مرورگری وب خیلی آسان نیست. ریموت پلی اگر از جملهی کسانی هستید که ناامیدانه فکر میکردید ریموت پلی دیگر بر روی PS4 منقرض شده است، میتوانید خوشحال باشید که این طور نیست. در حقیقت این تصور از آن جا ناشی شد که در روزهای نخست معرفی این کنسول، به خبرنگاران اجازهی انجام ریموت پلی با PS4 داده نشد و همه فکر کردند که اساسا سونی این قابلیت را از روی آن برداشته است. خوب ما باید بگوییم که نه تنها این قابلیت وجود دارد، بلکه تقریبا بی نقص کار میکند. قابلیت ریموت پلی، ویژگی است که به همراه PS Vita کار میکند. اگر PS Vita دارید یک انسان خوشبخت هستید، در غیر این صورت یا باید به فکر خرید آن باشید و یا چشمتان به PS Vita ی دوستتان دوخته باشد. پس از آن، چیزی که بر روی PS Vita لازم خواهید داشت، اپلیکیشن PS4 Link خواهد بود. این اپلیکیشن بر روی آخرین نسخهی سیستم عامل Vita موجود است. با ورود به این اپلیکیشن، دو آپشن خواهید داشت. Remote Play و Second Screen. Sencond Screen چیزی نیست جز کنترل واسط کاربری PS4 از طریق صفحهی لمسی Vita. با این حال برای اینکه بتوانید به صورت تمام و کمال، واسط کاربری PS4 را بر روی Vita داشته باشید، بهتر است که Remote Play را انتخاب کنید. پس از آن، سیستم به دنبال Wi-Fi کنسول PS4 میگردد و سپس از شما یک کد 8 رقمی برای رجیستر کردن دستگاه درخواست میکند. این تنها کاریست که لازم است بکنید و پس از آن، کل اینترفیس PS4 را بر روی نمایشگر Vita داشته باشید. سونی توصیه میکند که برای داشتن یک اتصال پایدار تر، Vita و PS4 را از طریق Ethernet متصل کنید. با این حال برای ما از طریق Wi-Fi مشکلی پیش نیامد. اما واقعا از طریق ریموت پلی و Vita چه کارهایی میتوان انجام داد؟ جواب این است که تقریبا هر کاری. از انجام بازی گرفته تا مرورگری اینترنت و رفتن در PS Store. واقعیت این است که از طریق Wi-Fi تا فاصلهی 6 متری از PS4 بدون هیچ مشکلی کار میکردیم. بیشتر از آن میتوان شاهد یک سری مشکلات در اتصال بود. بازیها اگر به دنبال تفنگ، انفجار، آتش و کمی هیجان هستید، بازی Kill Zone: Shadow Fall میتواند انتخاب نخست شما باشد. در حقیقت این بازی یکی از آپشن هایی است که میتوانید توان گرافیکی PS4 را به چالش بکشید. رنگها، سایهها، کاراکترها، همه و همه چنان گرافیک عمیقی دارند که علاوه بر PS4 میتوانید دوستانتان که هنوز PS4 نخریدهاند را نیز به چالش بکشید و به هیجان وادارید. اما به جز Shadow Fall، بازیهای شگفت انگیز دیگری هم وجود دارند. Resogun بازی است که واقعا میتوان آن را یک نمایش گرافیکی دانست. شما یک سفینهی دو بعدی در دنیایی سه بعدی هستید که باید سفینه های فضاییها را شکار کنید و همزمان، ناجی مردم از روی زمین به منطقه ای امن باشید. انفجارها و شلیک گلولهها، بعلاوهی صحنه های گرافیکی خیلی پیچیده، همگی جاهایی هستند که PS4 به خوبی از پس آنها بر میآید. 10 دقیقه بیشتر لازم نیست که Knack را بازی کنید و سپس متوجه شوید که آن چیزی نیست جز نسخهی بعدی Crash Bandicoot. بازی، عمق میدان خیلی زیاد و کاراکترهای متحرک متعددی دارد و PS4 از پس همهی آنها به خوبی بر میآید. این بازی از آنهایی است که خشونتش با شخصیتهای فانتزیتر ترکیب شده تا برای سنین پایینتر هم مناسب باشد و در کل یک بازی ملایم به حساب آید. مطمئنا Battlefield یکی از نام آشناترین بازیهای PS4 است. از آن بازیهایی که چنان شما را در محیط جنگ واقعی غرق میکند که کاملا از محیط اطراف جدا میشوید. عمق میدان زیاد، انفجارها و تحرکات بسیار، همه و همه از جمله عناصری هستند که تمام توان PS4 را میطلبند و خوشبختانه این کنسول خیلی خوب از پس آنها بر میآید. Battlefield 4 حقیقتا یک بازی اول شخص محبوب و عالی است. Assassin Creed دیگر بازی است که در ابتدای حضور PS4 میتوان آن را بازی کرد. این بازی نیز همانند Battlefield کاملا قدیمی و محبوب است و این بار شما میتوانید بازی گر نسخهی 4 یا همان Black Flag باشید. شما در محیطی شبیه به جزایر کاراییب بازی میکنید و علاوه بر درگیریهای تن به تن، هدایت یک کشتی را نیز بر عهده خواهید داشت. جمع بندی به طور کلی باید گفت، هرچند که میدانیم در این دوره و زمانه پول را به زحمت میتوان پس انداز کرد، ولی واقعیتش این است که PS4 دستگاهیست که ارزش خرج کردن همهی پساندازتان را دارد. کنسول بازی هم چیزی نیست که هر سال بخواهید عوضش کنید، بلکه تا 10 سال دیگر آن را خواهید داشت. تا 10 سال دیگر هم اگر کودک هستید جوان خواهید شد و اگر جوان هستید، پا به سن خواهید گذاشت. بنابراین PS4 میتواند دوستی ماندگار برای شما باشد. دوستی که به جز سیستم تشخیص حرکتش، برتریهای فراوانی نسبت به Xbox One دارد و نسبت به PS3 نیز گویی موجودی از دنیای دگر است.