استفاده از سنسور های دود در اتاق سرور و دیتاسنتر یک ضرورت است، ضرورتی که خوشبختانه هزینه نسبتا پایینی هم دارد. نکاتی درباره حسگر های دود وجود دارد که ممکن است همه ما از آنها اطلاع نداشته باشیم.
معرفی دو نوع اصلی حسگر دود
دو نوع حسگر مختلف برای تشخیص آتش و دود وجود دارد: سنسورهای فوتوالکتریک و یونیزاسیون. این دو نوع حسگر دود هر کدام به شیوه ای متفاوت دود را حس می کنند.
به طور خلاصه، سنسور های فوتوالکتریک معمولا برای تشخیص آتش سوزی هایی استفاده می شوند که فرایند سوختن در آنها به کندی صورت گرفته و شعله زیادی ندارند. در حالیکه حسگر های دود یونیزاسیون معمولا در مورد آتش سوزی های سریع و با شعله زیاد کاربرد بهتری دارند. هر کدام از این دو نوع حسگر، برای تشخیص دود و آتش سوزی از تکنولوژی های متفاوتی استفاده می کنند و به همین دلیل است که عملکردشان در برابر آتش سوزی های مختلف، متفاوت است. مقایسه سنسور های دود باتری دار در مقابل سنسور های دود سیمی
برخی از حسگر های دود با باتری کار می کنند و برخی دیگر از شبکه جریان برق اتاق سرور تغذیه می شوند.
با استفاده از حسگر های دود سیمی دیگر لازم نیست نگران تعویض باتری ها باشید و همچنین با استفاده از شبکه الکتریکی همه این سنسور های دود به هم پیوسته هستند. این بدان معناست که اگر یک سنسور به صدا در بیاید، دیگر حسگر ها نیز فعال خواهند شد؛ که در صورتی که یک اتاق سرور یا دیتاسنتر بسیار بزرگ داشته باشید، به این ترتیب احتمال عدم شنیده شدن صدای هشدار سنسور دود در محیط و اطراف اتاق سرور پایین خواهد آمد.
از طرف دیگر در صورت استفاده از تشخیص دهنده های دود باتری دار نیازی نیست نگران قطعی جریان برق، به خصوص با وقوع آتش سوزی های سریع باشید و تنها کافی است باتری های سنسور دود اتاق سرور را به موقع تعویض کنید.