کلونیدین برای تسکین گرفتگی و درد عضلانی و استخوانی ناشی از ترک مصرف مواد افیونی کارایی ندارد.
داروهای بسیاری برای کمک به سمزدایی با کلونیدین استفاده می شود. علایم اکثر بیماران با ترکیبی از کلونیدین، داروهایی مثل آمی تریپتیلین، ایبوپروفن و احیاناً اگزازپام، کلونازپام، لورازپام و یا هیوسین کنترل شده و نیازی به داروهای بیشتر ندارند. در تجویز داروهای ضددرد و مسکن باید در نظر داشت که اغلب اوقات تجویز خوراکی دارو کافی است و نیازی به تجویز فرم تزریقی آن نیست. در مصرف داروهایی مانند کلونازپام، لورازپام، اگزازپام، دیازپام و فلورازپام باید در نظر داشت که این داروها برای درازمدت اسفاده نشوند چون احتمال وابستگی به آنها وجود دارد. برای تخفیف بیقراری یا بیخوابی شدید در طی سمزدایی، بسیاری از اوقات از داروهایی مانند کلرپرومازین، تیوریدازین و یا تری فلوپرازین استفاده می شود. باید توجه داشت که این داروها با سایر داروها مانند کلروکین، پروپرانولول، لیتیم و داروهای ضدافسردگی تداخل دارند. همچنین مصرف همزمان تیوریدازین و نالترکسون میتواند موجب خواب آلودگی شدید گردد. ـ در صورتی که تهوع و استفراغ شدید بوده و با کلونیدین قابل کنترل نباشد، میتوان از متوکلوپرامید و کلرپرومازین استفاده کرد. همچنین برای کنترل اسپاسم شدید رودهها و دلپیچه میتوان از هیوسین استفاده نمود. توجه به این نکته جالب است که دوزهای بالاتر کلونیدین، در صورتی که افت فشارخون ندهد، اغلب علایم تهوع و اسپاسم را کنترل میکند.