ایکس باکس وان چین (XBOXONE)

در زمانهی عجیبی به سر میبریم. در خبرهای تکنولوژی، از کفشهایی میخوانیم که Wi-Fi دارند. از اتوموبیل هایی که پرواز و از پرینترهایی که پیتزا چاپ میکنند. دست کم از این سه مورد، هیچ کدام به صورت گسترده، تولید و استفاده نشدهاند. پس روباتهای خدمتکاری که قرار بود در خانه و محل کار، ما را تر و خشک کنند کجا هستند؟ هنوز هم که به هتلی پنج ستاره بر روی ماه نرفتهایم! این بود آینده ای که 30 سال پیش متصور بودیم؟ از همهی اینها که بگذریم، در کنسول بازی جدید مایکروسافت، یعنی Xbox One، میتوان فن آوری هایی را مشاهده کرد که احتمالا جزو تخیلات و آرزوهای پیش گویان سه دههی پیش بودهاند. اینکه جلوی دستگاه بنشینید و با صدای رسا بگویید، Xbox, ON!، سپس دستگاه روشن شود خیلی شگفت انگیز است. اینکه جلوی دستگاه بایستید و کاراکتر درون بازی با کوچکترین حرکت بدن شما، حرکت کند هم معجزه آساست. Xbox One نسل سوم کنسولهای بازی مایکروسافت به حساب میآید که پس از Xbox 360 موفق و Xbox نخستین، در سال 2013 به بازار آمده است و میرود که در چند سال آینده، رقیب پایاپای PS4 باشد. سخت افزار همانطور که در نقد و بررسی PS4 هم اشاره کردیم، Xbox One کنسولی کاملا بزرگ است که به شکل یک مکعب مستطیل مشکی رنگ ساخته شده. البته رویمان نشد که مثل PS4 آن را یک تخته سنگ بخوانیم. این در حالیست که Xbox One برای این لقب محقتر است. Xbox 360 با طراحی قوسی شکل، هم جذابتر و هم 10 درصدی از Xbox One کوچکتر است. Xbox One کنسولی کاملا بزرگتر از PS4 است. هرچند که Xbox One دستگاه بزرگتری است، ولی سازنده حتی زحمت این را به خود نداده که آداپتور برق را درون دستگاه جای دهد و متاسفانه مثل مدل قبلی، آداپتور برق همانند یک آجر همواره بیرون از دستگاه است. این در حالیست که با وجود جثهی کوچک PS4، آداپتور برق درون دستگاه جای داده شده است. چند هفتهی پیش که برای نخستین بار Xbox One را دیدیم، به نظرمان آمد که چقدر شبیه به تصورات یک طراح صنعتی در سال 1973، از یک پخش کنندهی VCR در سال 2000 است. طراحان این کنسول سعی کردهاند مقداری ظاهر فشن به آن بدهند و از پلاستیک مشکی مات و براق در بدنهی آن استفاده کردهاند. بدین ترتیب به جای درست کردن ابرو، چشمش را کور کردهاند و در تمام محلی که پلاستیک براق استفاده شده، Xbox One به شدت مستعد جذب اثر انگشت است. البته واقعا کنسول بازی دستگاهی نیست که همواره بخواهید به آن دست بزنید و پس از نصب، برای همیشه زیر تلویزیون شما جای میگیرد. وقتی کنسول را به صورت افقی روی میز قرار میدهیم، نیمی از صفحهی بالایی که توسط شبکهی خروجی تهویه پوشانده شده، قابل مشاهده میشود. مشخص است که سیستم کولینگ ضعیف Xbox 360 حسابی روی ذهن طراحان Xbox One اثر گذاشته و سعی کردهاند که دیگر آن فاجعه تکرار نشود. البته جالب این جاست که تلاش نکردهاند با فنهای پر قدرت و پر سر و صدا این نقص را جبران کنند و خوشبختانه کنسول عملکردی کاملا کم سر و صدا دارد. احتمالا علت جثهی بزرگ دستگاه، همین برای کمک به خنک ماندن دستگاه بوده است. از روبرو که به دستگاه نگاه کنیم، تنها شیاری که میتوان در آن قسمت مشاهده کرد، ورودی مکشی بلوری است. پلاستیکهای اطراف آن هم از نوع مشکی مات است تا نگران بر جای ماندن اثر انگشت خود در آن قسمت نباشید. در عوض دکمه های لمسی در قسمت روبرو سمت راست قرار دارند و توسط پلاستیک مشکی براق احاطه شدهاند. البته شاید ترجیح بدهید که کنسول را با فرمان صوتی، و با گفتن جملهی Xbox ON! روشن کنید. یکی از پورتهای USB این کنسول در قسمت سمت چپ بدنه قرار گرفته است. در قسمت سمت چپ و متمایل به جلو. بدین ترتیب دست کم میتوانید گیم پد را خیلی آسان شارژ کنید. اما به قسمت پشتی که برویم، جاییست که با انبوه پورتها مواجه میشویم. ورودی پاور، دو پورت دیگر USB 3.0، پورت Ethernet، HDMI، یک پاور USB و خروجی صوتی اپتیکال. متفاوت با PS4 درون Xbox One ای پی یوی 8 هسته ای Jaguar ساخت کمپانی AMD قرار گرفته است. یعنی تقریبا همان چیزی که بر روی PS4 هم یافت میشود. تفاوت اصلی در سرعت نهفته است. به صورتی که سرعت چیپ Xbox One در حدود 1.75 گیگاهرتز و PS4 حدود 1.6 گیگاهرتز است. بعلاوه تعداد هسته های GPU این دو نیز تفاوت میکند. Xbox One دارای 12 قطعهی GCN Compute با 768 شیدر در مجموع است و این در حالیست که PS4 دارای 18 قطعه از اولی و 1152 شیدر است. این باعث میشود که PS4 از نظر قدرت پردازش گرافیکی خام کاملا برتر از Xbox One باشد و حتی سرعت ساعتی بالاتر 854 مگاهرتزی GPU ایکس باکس در برابر 800 مگاهرتز PS4 نتواند این اختلاف را جبران کند. برای اینکه اختلاف عمیقتر شود، باید گفت که هرچند هر دو از 8 گیگابایت حافظهی RAM بهره میبرند، ولی رم PS4 از نوع GDDR5 با سرعت 5500 مگاهرتز در برابر 2133 مگاهرتز رم DDR3 در Xbox One است. این باعث میشود که پهنای باند بین CPU، GPU و RAM در PS4 کاملا بیشتر باشد. در ضمن نباید فراموش کنیم که همواره در Xbox One قسمتی از توان سخت افزاری صرف کینکت و سیستم عامل مفصلتر آن میشود. در حالی که در PS4 این چنین نیست. البته در انجام بازیهایی چون Forza 5 و Ryse ممکن است اصلا این تفاوت گرافیکی به نظرتان نیاید و بازیها خیلی خوب باشند، ولی مسئلهی اصلی در رزولوشن است. بازیهایی مثل Battlefield 4 و Call Of Duty: Ghosts بر روی Xbox One با رزولوشن 720p HD و بر روی PS4 با رزولوشن Full HD پخش میشوند. هرچند که باز هم در یک فاصلهی مناسب از تلویزیون و بر روی پنل های کوچکتر از 46 اینچ چندان متوجه تفاوت نخواهید شد. گیم پد برخلاف گیم پد PS4، گیم پد Xbox One را میتوان یک دستهی بازی کاملا استاندارد دانست. گیم پدی که نسبت به مدل قبلیاش بر روی Xbox 360، نه انقلابی، بلکه تنها یک بهبود بوده است. همچنان میتوانیم همان استیکهای شستی که در یک ردیف قرار نگرفتهاند را ببینیم. بعلاوهی D-Pad، چهار دکمهی عملکردی، دو دکمهی وسط و البته، دکمهی Xbox Home. آن دو دکمهی وسط، دیگر Start و Back نیستند و تنها Menu و View را شامل میشوند. این دو چه در بازی و چه در بیرون از آن، میتوانند کاربردهای زیاد و مختلفی داشته باشند. بر روی استیکهای شستی هم تلاش زیادی انجام گرفته تا احتمال لغزش انگشت را کاهش دهد. بدین ترتیب که علاوه بر مقعر بودن، لبهها از لاستیک زبر و طرح دار ساخته شدهاند. این واقعا خوب است و عملکرد استیکها حتی از Dual Shock 4 نیز بهتر است. خود استیکها حرکتی نسبتا روانتر نسبت به مدل قبلی دارند و دقت آنها تقریبا یکسان است. هرچند که گیم پد Xbox 360 خیلی خوب بود، ولی نقطهی ضعف آن را میشد در D-Pad اش مشاهده کرد. البته در سال 2010 یک نسخهی بهبود یافته از دسته بازی 360 ارائه شد که D-Pad بهتری داشت، ولی گیم پد One از آن هم بهتر است. اکنون دکمه های D-Pad کلیکهای خیلی مشخصی دارند و عملکردی عالی را ارائه میدهند. البته بهتر است که در بازیهای امروزی، دیگر از این دکمهها برای هدایت کاراکتر استفاده نکنید و از همان استیکها بهره ببرید. Impulse Triggers نامی است که مایکروسافت بر روی دکمه های تریگر گیم پد Xbox One نهاده است. هرچند که اسمی کمی ناجور دارند، ولی این دکمه های جدید دارای لرزاننده، حقیقتا پدیده های خوبی هستند. در واقع میتوان گفت که اگر تاچ پد ویژگی مثبت Dual Shock 4 بود، قطعا ایمپالس تریگر ویژگی مثبت گیم پد ایکس باکس وان است. توصیف میزان کارآمدی آنها مقداری مشکل است، واقعا باید امتحان کنید تا احساس واقعی آن را دریابید. همچنین به لطف لاستیکی که بین تریگرها و بدنه قرار گرفته، صدای فشرده شدن کمتری را نیز تولید میکند. تنها ایرادی که میتوان به آن وارد دانست، دکمه های Shoulder است که مقداری سفتتر از دکمه های مشابه بر روی دستهی 360 میباشند. شارژدهی باتری با در نظر گرفتن اینکه انرژی از طریق دو عدد باتری AA تامین میشود فوقالعاده است. به صورتی که در عرض یک هفته و نیمی که باتریهای قابل شارژ را درون آن گذاشته بودیم، هیچ وقت تمام نشدند. در عین حال خوبیاش این است که با اتصال گیم پد از طریق کابل میکرو USB به پورت USB کنسول میتوانید آنها را شارژ کنید.